My small trip to India

Since I started traveling by myself, it is turned out to be addicting hobby. Each country brings you broader point of view, you become more flexible person as well as appreciate your motherland after all traveling…

I was planning to go India as it is the nearest destination. I was advised to go to the north part of India to get quite different experience and explore something different than Sri Lanka . So it was good enough, because one friend of mine (Eliza) was on the internship in Jaipur, so I decided to use the opportunity and make golden triangle (Delhi, Jaipur and Agra- Taj Mahal is a must in India). India is a huge country and one week is definitely not enough to gather all information about the country.

But this post will not be about my adventures and trips and what I have seen. This you can see by browsing my pictures. I would like to make analysis or literally comparison of two Asian countries.

Differences:

§ Climate: India has to three seasons wet (monsoon), hot and cold (December, January). Sri Lanka has only two: wet and hot, even though it is wet, it is still hot. I was not prepared for cold season, so imagine me in Delhi airport in slippers and summer trousers among people in winter jackets, hats and gloves. I already forgot what does it mean - cold!

§ Transport: Sri Lanka has tuc tuc (three wheeler), local buses and AC buses (small buses with cooler air than outside), trains with fans inside. India has more variety of transport: autorickshaws (much bigger than in Sri Lanka, capacity of 8 ppl), open rickshaws or bicycle rickshaws – human-powered transport (popular in China and all over the Asia), buses – there are a big choice between lower and upper class buses. Local buses (the cheapest for poor people), AC/Delux buses – for mid class people, sleepers ( for long distances) – bus with sleeping places on the top, volvo bus – the best and the most expensive version of the coach. Trains have several classes (1^st, 2^nd, 3^rd) and you can choose between normal and express version of the train. Plane – India is a huge country, so domestic flights are also quite popular, especially among wealthy Indians.

§ Environment – there is a lot of warnings about global warming and pollution level in Indian cities. I’ve experienced the thick air in Delhi and Jaipur, you can hardly breath in these cities. I had an impression that both of these cities were covered by mist of pollution. I have no idea how my lungs look like right now, but I feel like I was smoking over one month. Ocean is a Sri Lanka’s salvation. Thanks to it or exactly thanks to the breeze from the sea, there no “dead” air in the city. However, most of the vehicles in Sri Lanka as well as in India are not environmentally friendly. In my opinion India is much dirty than SL, maybe because the island is a popular tourist destination and government would like to keep the impression of clean country. Most of the streets are covered with cows’, pigs’, camels’, elephants’, human “detritus”.

Most of the Indians are living with flow of the nature, so nobody cares when and where do their “business”. In Sri Lanka I have not noticed so massive peeing on the street as it is in India.

§ Food: India is a paradise for vegetarians, everything based on nans, paranthas etc (flat bread) and big variety of sauces. I was told that food is much chillier than in Sri Lanka. It is not true, because I find that Sri Lanka food contains much more spices and is based on rice and meat rather than bread and vegetables. Probably the food was not hot for me because after 5 months my tongue is kind of “inured” to spicy food.

§ Religion: I cannot analyze religion, because this topic requires a lot of months of observation, analyses and interaction with local people however during one week I could highlight some differences. North of India: typical Hindi religion, a lot of small temples and places of worship of thousands of gods! Inside the temple there are several small ones, for separate gods. In front of the entrance prayers are putting some rice mixed with sugar (optional bananas and nuts). As a sing of religious person, most Indian people are wearing woolen strings, which are placed around their wrists. Sri Lanka is a Buddhist country, here in every corner of the street you can see big Buddha who is in vertical or horizontal position, gold or white one, big or small one…

§ Leaders: Gandhi, as one of the main leaders in India, had changed a lot of Indians’ minds as well as became the biggest authority for them most of the society. In every town and city there is Gandhi Street, Gandhi memorial museum is the main attraction in Delhi…It reminds me Lenin in post Soviet Countries or Mao in China… They were all leaders, fanatics with a lot of followers as well as opponents.

Similarities:

It is so common for all Asians countries, that people are much more open, they talk to, you smile to you, greet you on the street as well as they are trying to rip you off, cheat you. Before coming to India, Sri Lanka gave me a good lesson of Asian culture, so I was prepared to be concentrated and focused, and take “do-not-trust-anybody” attitude. I prepared how to be public person and I prepared for this celebrity feeling which followed me even though I cross the boarders of another country.

As in Sri Lanka and in India there is a lot of “suicidal drivers”, which are driving with one finger on the horn. In both countries you can meet all families on motorbikes and it seems that only person who needs cask is a driver (who cares about 2-years old child!).

All in all, the more I travel, the more amazement of such different cultures and unexplored lands I experience. I think we should get out of our “comfort boxes/zones” and experience as much as we can right now. Thailand next time?

p.s I would like to thank you all people who make my India trip unforgettable experience:)

thank you to Johny -good friend from Nigeria- he spent couple of hours waiting for me in airport and then host me several days in trainee house (thanks to Olivia and Mikio - residents of Kalkaji house)

to Eliza - you made me feel in Jaipur like at home, thank you for tasty food, thank you for tips and hints how to bargain with Indian people, thank you for hospitality and Brazilian atmosphere in your house:)

Aktualizacja...

Kolejne miesiace mija jak dni, wydaloby sie tak niedawno przyjechalam na Sri Lanke a juz wkrotce minie pol roku jak jestem na tej wyspie. Wrazenie jakie wywiera na mnie to miejsce jest wciaz nie do opisania… Zaadaptowalam sie… Byl to moment kiedy do naszego domu zawitalo 4 Brytyjczykow, ktorzy przyjechali tutaj na trzy miesieczna praktyke. Oni mnie pytali, gdzie najlepiej robic zakupy? jaka siec telefoniczna wybrac? czy bezpiecznie jest podrozowac tuk tukiem? Co znaczy Hari etc? Teraz przyszla moja kolej doradzac co jest tutaj najlepsze, a czego nalezy unikac.

Za tydzien wybieram sie na lad czyli do Indii. Bedzie to krotka wycieczka (niestety moj urlop nie pozwala mi na wiecej), ale chcialabym zobaczyc tak zwany zloty trojkat czyli Delhi, Jaipur i Agre. Sam lot na polnoc Indii zajmuje 2 godziny, dzieki wizie rezydencyjnej moglam skorzystac z promocji lankijskich linii lotniczych i wyjechac za niecale 200 dolarow tam i z powrotem. Bedac w tej czesci swiata, chcialabym tak wiele zobaczyc, sama Sri Lanka jest dla mnie nie odkryta jeszcze, ale Tajland, Malezja, Indonezja czy Nepal, rowniez kusza jako kraje tym bardziej, ze bardzo wiele osob o nich opowiada. W takich wlasnie momentach chcialoby sie byc milionerem lub zlapac zlota rybke…

Podrozujac do Indii chcialabym nie tylko zobaczyc Taj Mahal, ale przede wszystkim dostrzec roznice i podobienstwa pomiedzy Sri Lanka a Indiami, gdyz na tej wyspie wplyw Indii jest bardzo wielki zwlaszcza na polnocy kraju. Jednak jak twierdzi moj przyjaciel z Indii “roznica jest ogromna…” Przekonam sie o tym “ogromie” juz wkrotce. Ciesze sie, ze odwiedze Elizke moja niedawna wspollokatorke. Poniekad doswiadczamy tego samego, bo Azja ma wiele twarzy, ale tez wiele wspolnego.

Praca

Nareszcie moj maly projekt dobiegl konca… Dwa miesiace przygotowan, stworzenie portfolio nowego produktu i wielki wieczor promocyjny. Nasza firma zakupila nowa licencje na teambuildingowe produkty, ktore moga sie odbywac dla grup od 10 do 1500 osob. Firma Catalyst sprzedaje swoje produkty na calym swiecie, zaklada tak zwane firmy corki, tym razem ekspansje zrobila na Sri Lanke, wiec wedlug zalozenia naszym terytorium dzialania sa Malediwy i sama Sri Lanka. Wprowadzenie na rynek nowego produktu nie jest latwym zadaniem, gdyz podobnych firm jest bardzo wiele. Kazdy ma cos szczegolnego, oczywiscie wszedzie trzeba zaznaczac co my mamy lepszego do zaoferowania od innych. Konkurencja nie spi. I my tez staramy sie nie spoczywac, tylko sie rozwijac…

Moje najwieksze obawy byly zwiazane z frekwencja, gdyz wsrod zaproszonych byly nie tylko dyrektorzy HR, ale takze CEO i dyrektorzy regionalni. Sama kampania promocyjna odbywala sie w trzech etapach, tak aby przez miesiac trzymac osoby w niecierpliwosci, wzbudzajac tym samym zainteresowanie nadchodzacym wydarzeniem.

Wyspa

Ten weekend spedzilam w dzungli albo bardziej poprawnie w lesie tropikalnym. Tutaj chyba wilgotnosc siega zenitu, bo w lesie czujesz sie jak w saunie. Oczywiscie pijawki i inne rozne stworzenie, typu wielkich czarnych gasienic, kamelonow, pajkow dodaja kolorytu calej przechadzce. Las tropikalny Sinharaja jest zywym przykladem biologicznym, gdyz mozna tutaj znalezc najstarsze rosliny z gatunku paprociowatych po najwyzsze i najstarsze drzewa.
Caly nasz spacer zmierzal od jednego do kolejnego wodospadu, w sumie bylo ich osiem.

O samym podrozowaniu

Podrozowanie na Sri Lance jest niezwykle uciazliwe, aby pokonac odleglosc 70 km odleglosc zajmuje to okolo 2 godzin jazdy samochodem i 3 godziny autobusem. DO wyboru kazdego turysty sa dwa rodzaje autobusow jedne z klimatyzacja , a inne bez (czyli jest naturalna klimatyzja w postaci otwartych okien). Wszystkie autobusy sa wypasozone w bardzo wielkie glosniki i bardzo male siedzenia (jak dla Europejczyka) Wiec mozna sie “delektowac” glosna lankijska muzyka, bedac scisnietym na waskim siedzeniu. Widoki za oknem rekompensuja jednak wszelkie niewygody podrozowania. Sama podroz do najpiekniejszych plaz kosztuje okolo 250 LKR (= 6zl), oczywiscie cena rozni sie od odleglosci i pokonywanych kilometrow.

Niezwykle jest rowniez to, ze podczas jazdy mozna napotkac kilkanascie wojskowych kontroli, wtedy caly autobus musi wyjsc na tak zwany check point. Sami turysci nie sa zobowiazani przestrzegac zasad check pointu, wystarczy powiedziec kraj pochodzenia i najczesciej taka informacja zaspokaj zolnierza. zastanawiam sie czasami czy oni umieja czytac i pisac? O jezyku angieskim juz nie wspomne.

Alisa - niespodzianka

Zycie jest jednak pelne niespodzianek,ale na pewno ludzi ktorych spotykamy na swojej drodze, nieodzownie nie sa przypadkiem, sa przynaczeniem i na pewno, sie pojawiaja w naszym celu z pewna misja...Zreszta w przyrodzie nie ma przypadkow...

Alise poznalam przy ambasadzie Indii, czekalismy razem po wize ona od razu do mnie zagadala po rosyjku. No coz chcac nie chcac, rzucam sie w oczy nawet na kilometr na ulicy...

Ona mi wyjasnila jak mam przerbnac przez kolejke - najlepiej udawac zagubionego turyste, ktory nic nie wie i nic nie rozumie...

Podczas tej krotkiej rozmowy poczulam, ze znam Alise od lat..., tak jakby bylismy dawnymi przyciolkami. Umowilismy sie, ze sie spotkamy po mojej pracy.

Poszlismy razem na kolacje, ona mi opowiedziala jak sie znalazla w Indii, a konkretniej w Goa.

Alisa Farahova urodzila sie w Uzbekistanie, byla wychowywana przez babcie, zaraz po tym jak jej rodzice sie rozwiedli. Matka nie miala czasu na wychowywanie wlasnej corki, gdyz kariera byla dla niej najwazniejsza. Kiedy Alisa miala 16 lat, przeniosla sie do Sochi, aby zaczac Akademie Muzyczna. Wowczas jej mama byla juz znana aktorka teatralna w tym regionie.

Poczatki kariery i zyciowej sciezki Alisy nie byly zlotem usypane. Najpierw praca asystenki w lokalnej telewizji, pozniej praca przy organizowaniu roznych imprez. Bedac juz 20 latka Alisa pracowala na dwoch etatach jednoczesnie, wszystko po to, aby moc w stanie spelniac swoje marzenia. Pozniej kariera jakos sie potoczyla, zaproponowano jej role w serialu, ktory zreszta jest teraz nadawany w rosyjskiej telewizji publicznej. Alisa byla popularna, miala duzo wielbicieli, miala tez pieniadze, ale niestety nie byla szczesliwa. Kazdy swoj wiekszy zarobek spedzala na podroze turysyczne, jakby nieswiadomie poszukujac swojego miejsca na ziemi. No i sie stalo? Pewnego dnia wyladowala na pieknej plazy, w zachodnio-poludniowej czesci Indii, w miasteczku typowo turystycznym – Goa. Bylo cos niezwyklego w tym miejscu, poczula swoisty spokoj i pomyslala, ze w koncu znalazla to, czego szukala. Niedlugo pozniej dowiedziala sie, ze miasteczko Goa zamieszkuje ludnosc z kazdego zakataka swiata, w wiekszosci ludzie z show biznesu, ktorzy zagubuli sie w swiecie pieniedzy i gonitwy za”niewiadomo czym’ i tutaj na tym skrawku pieknego raju mogli znalezc tak dawno poszukiwany spokoj. Artysci, pisarzy, naukowcy osiedlili sie tutaj, aby w koncu zajac sie tym, co tak naprawde lubia. Swoje miejsce rowniez znalazla Alisa, zaczela wraz ze swoim mezem (poznala go wlasnie w Indii) komponowac muzyke, uczyc gry na fortepiano miejscowych dzieci. Jest w koncu szczesliwa, zmienila calkowicie swoje zycie, przeszla na wegetarianizm, obciela na krotko swoje dlugie farbowane na czarno wlosy. Zyje zgodnie z natura, jest pelna optymizmu, duzo sie usmiecha. Ale to nie wszystko... Alisa chcialaby sie dzielic swoim szczesciem.

Zaraz po tym jak poznalismy sie dostalam zaproszenie odwiedzenia jej, „koniecznie musze przyjechac i „pokochac” Goa tak jak ja” - powiedziala mi tego dnia. Jezeli bede czegos potrzebowala, ona jest gotowa mi pomoc, niewazne co by to bylo, ale zrobi wszystko i to bezinteresownie. Bylam zdumiona jej osobowoscia, a takze poruszona jej historia. Alisa interesuje sie astrologia i numerolgia, przepowiedziala mi - ten rok bedzie dla mnie odkryciem mojej sciezki zyciowej, gdyz po dodaniu moich dat urodzic wychodzi 23, a ja mam teraz 23 lata, to znaczy, ze odkryje to czego szukam ( a czego ja wlasciwie szukam?).

Alisa przedluzyla swoja wize i wyjechala do swojego Goa. Historia jednak z Rosjanami z Goa sie nie konczy, dzisiaj dostalam telefon od jej przyjaciol, ktorzy spedzaja tydzien na Sri Lance po drodze do Tajlandii. Zadzwonili do mnie... Ciesze sie, ze bede mogla porozmawiac w ojczystym jezyku... Ciesze sie, na nowa znajomosc... Ciesze sie, ze zycie jest pelne niespodzianek...

Bialy wsrod czarnych.

Czym sie rozni polnocna czesc swiata od poludniowej? Otoz dlaczego my ludzie polnocy, lubimy kiedy jest wszystko zaplanowane, lubimy miec porzadek i czasami zyjemy wedlug kalendarza zaplanowanych zajec? Od pokolen wiadomo, przyroda nas zmuszala zawczasu przygotowac sie do zimowego okresu, nazbierac odpowiednia ilosc jarzyn, zakonserwowac jedzenie, przygotowac cieple ubrania, tak aby na spokojnie przetrwac zimne dni. Stad tez chraakteryzuje nas anlityczne myslenie, przewidywalnosc i planowanie, a takze czeste przypadki podejmowanie ryzykownych decyzji.

Co do krajow poludniowych, tutaj sytuacja wyglada nieco inaczej, klimat sie praktycznie nie zmienia, deszczy jest pod dostatkiem, co miesiac wyrastaja nowe rosliny, ktore daja owoce. Na poludniu nie ma por roku jest tylko sezon deszczowy i upalny, sezon na banany czy papaje.

W ten sposob wiele zachowan np Lankijczykow czy Hindusow mozna w latwy sposob wytlumaczyc. Po pierwsze nikt tutaj sie nie spieszy, wszystko zgodnie z “pradem rzeki”. Po drugie to kraj ludzi optymistycznych i bardzo goscinnych, wiekszosc ososb w bardzo latwy sposob jest w stanie zaakceptowac rzeczywistosc, nie probujac ulepszyc to co juz jest.

Jednak wsrod tego optymizmu czesto brakuje jakiekolwiek przewidywalnosci i planowania. Czesto zdarzaja sie dzialania spontaniczne, bez zastonowienia sie nad konsekwencjami postepowan. Zauwazylam tez na szkoleniach w wiekszosci przypadkow brakuje aktywnych sluchaczy, ludzi ktorzy w potrafia analizowac zdobyta informacje. Lankijczycy sa bardzo poddatne na wplywy „silniejszych”, wola jak ktos nimi kieruje i sa posluszni bezwzglednie liderowi (jezeli takowy sie wylania).

Wiekszosc “bialych” jakich tutaj spotkalam pochodzi z Niemiec, Australii lub Danii. Przyjazd do Sri Lanki czesto jest motywowany praca lub wspolpraca turystyczna pomiedzy krajami. Czesto tez zdarzaja sie przypadki mieszanych malzenstw.

Co sklania osoby z krajow rozwinietych do osiedlania sie w krajach rozwijacych sie takich jak Sri Lanka? Otoz po pierwsze: atrakcyjne ceny – przy zarobkach na standard Europejski mozna spokojnie zostac posiadaczem domu z basenem z widokiem na ocean. Wynajem takiego domu srednio wynosi 500 dolarow miesiecznie…

Po drugie: bialy czlowiek jest wazna osoba na tej wyspie (najczesciej kojarzony z zamoznoscia). – kilka razy juz skorzystalam z tego przywileju, np udajac sie na basen do Hilton czy unikajac kolejki po wize. Tutaj czasami trzeba grac kogos waznego, to jest gra przetrwania o lepsze warunki.

Po trzecie: klimat. Wieczne lato i gorace plaze sa niezwykle kuszace i bardzo wygodne do zycia. Nie trzeba sie martwic o zimowy ubior, drogie plaszcze i swetry. Tutaj wystarcza spodenki i koszulka.

To jest jedne z kilku przywilejow.

Sila robocza: My jako praktykanci mamy pania sprzatajca, ktora przychodzi raz w tygodniu, aby “pozmywac nasze naczynia”. Przerasta to to wrecz do obowiazku posiadania sluzacych. W wiekszosci zamoznych domach standartem jest kierowca i tzw pomoc domowa przy domu. Koszt sluzacego lub sluzacej wynosi srednio 5 zl za 3 godziny sprzatania lub 60 dolarow za codzienne gotowanie i sprzatanie. Skutkiem takich “dobrodziejstw” jest to, ze wiekszosc dobrze wyksztalconych osob okolo trzydziestki w tym kraju nie wie jak zaparzyc herbate.

Ale za przyslona tego „raju” na ziemi kryje sie rowniez druga strona medalu. Cudzoziemcy staja sie najczesciej ofiara oszustw i kradziezy. Niestety brak znajomosci lokalnego jezyka powoduje problemy komunikacyjne. Klasyczny przyklad targowania sie z kierowca tuk tuka o cene. Kiedy juz zostanie wypowiedziana ostateczna stawka, czasami niekoniecznie znaczy ze tyle zaplacisz, jak juz dojedziesz na miejsce. Po przebyciu na do wyznaczonej lokalizacji nastepuje kolejna negocjacja, tym razem lepiej miec wyliczona kwote, jezeli sie takowej nie posiada to nalezy sie wyklocic o swoje, zadajac odpowiedniej reszty ( takie negocjacje na poczatku czesto wyprowadzaly mnie z rownowagi). Male sklepiki nie posiadaja cen, wiec przy pojawieniu sie “blondynki” ceny automatycznie podwajaja sie. Dobra metoda na to jest zapytanie kogos miejscowego ile to bedzie naprawde kosztowac.

Powstaje pytanie, kiedy minie ten pokolonialny stereotyp „bogatych bialych osob”? Kiedy kraje rozwiajajace sie beda w koncu zaliczone do rozwinietych? Kiedy ludzie zaczna sie szanowac nawzajem i trakowac wszystkich na rowni?

To sa nielatwe pytania, ktore wciaz wymagaja odpowiedzi...

Sprobujcie tez nad nimi sie zastanowic, a jak narazie mozna sie delektowac bycia”kims” na tej wyspie!

Sri Lanka Conflict

From British colonization to the Tamil Tigers (LTTE) vs. Sri Lankan government conflict of today!

I think movie will show you more than my words!

Vicious circle of Sri Lankan politics

This is a small introduction before next post. This diagram will help you to understand why Sri Lanka is still "developing country". It is self explanatory of what is going on here.

Simple to understand, isn't it? Don’t forget, there’s a huge difference between being SIMPLE and being SIMPLISTIC. For a simplistic mindsets, it would be very hard to diagnose a simple
concept like this.

Toby i jego mala historia

Toby pochodzi z Nigerii, przyjechal na Sri Lanke ze wzgeldu na praktyke marketingowa w jednej dobrze prosperujacej firmie jubilerskiej. Poczatki na wyspie jak i dla wiekszosci praktykantow byly dla niego trudne: jedzenie, klimat, ludzie, warunki mieszkaniowe, wszystko bylo inne, nie takie jak w rodzinnym kraju. Toby na poczatku sprawial wrazenie osoby, ktora na wszystko narzeka, nie potrafi wiekszosci rzeczy zaakceptowac. Jak jednak poznalo sie go blizej okazywal sie nadzwyczajnie ciepla osobowoscia. Bywa jednak bardzo skryty i bardziej lubi odgrywac role obserwatora, niz partycypanta. Od momentu kiedy w piatke przeprowadzilismy sie do nowego domu, nie mialam czasu, aby z nim porozmawiac (jak zawsze programy, praca etc). Jednak pewnego wieczoru kiedy wiekszosc praktykantow gdzies balowala poza obrebem miasta zaczelismy zwyczajnie rozmowe przy piwie. Temat o zwiazkach i Afryce.

Toby nigdy nikogo nie kochal, byl w dwuletnim zwiazku, ale z latwoscia rozstal sie ze „swoja” ukochana jak tylko opuscil granice kraju. Milosc dla niego nie istnieje, mowi ze mozna kogos lubiec, ale nie kochac, kocha sie tylko rodzicow, brata i siostre. Nie jest pierwsza osoba, ktora ma takie podejscie do zwiazkow i milosci. Jedni nie wierza w milosc, bo sie „wypalili” dlugoletnim zwiazku i nic juz w ich sercu nie pozostalo, oprocz zalu, drudzy wciaz czekaja na wielka milosc, na ta jedyna.

Dlaczego sie rozstal z dziewczyna?- pytam. Mowi, ze zwiazek na odleglosc nie ma sensu, pozatym chcialby doswiadczyc czegos nowego. Wyznaje, ze szuka dziewczyny i tylko ona pomoze mu przetrwac pobyt na Sri Lance. Jakiej dziewczyny szukasz? – pytam i zaczynam wymieniac wszystkie dziewczyny, ktore oboje znamy. Hmm, okazuje sie to nielatwym zadaniem – lankijskie dziewczyny odrazu odpadaja, bo nie sa w jego typie. Brzydkie – mowi. Adelina i Mandy sa dla niego za stare, kolejne sa albo za chude, albo nie takie jak powinny byc.

- To kto jest w twoim typie? – pytam.

- Ty – mowi. Jestes w sam raz na moja dziewczyne.

Usmiecham sie, swoja droga to chyba byl kompliment. Jestem w sam raz... coz to znaczy? Zmieniam temat, pytam o Afryke, o jezyk, kulture. Toby z latwoscia sie otwiera, mowi ze angielsko- jezyczne kraje sa calkowicie inne od francusko-jezycznych. To na czym polega podstawowa roznica? W anglojezycznych krajach afrykanskich od 16 roku zycia mlody czlowiek poswieca wiekszosc swojego czasu edukacji, a na drugim miejscu stawia imprezowanie. We francusko jezycznych krajach jest calkiem odwrotnie. Impreza na pierwszym miejscu, a pozniej juz edukacja.

- Czy duzo podrozowales? – pytam.

- Tak, zwiedzilem 10 krajow.

- Afrykanskich.- dodaje.

- Gdzie Ci sie najbardziej podobalo?

- W RPA, ale najbardziej imprezowo bylo w Cote d’Ivoire– mowi. Tam jest latwe zycie, co noc inna dziewczyna, dobre zarobki, mialem swoj samochod i mieszkanie, wiec bylem wolnym czlowiekiem, zylem jak krol.

- To w Nigerii nie ma takich wolnych obyczajow, to znaczy nie da sie poderwac tak latwo dziewczyny?

-Nie, kobiety sa bardzo wybredne w Nigerii. I raczej wola dlugotrwale zwiazki niz, zwykly przypadkowy seks.

- Czy mozesz mi pomoc znalezc odpowiednia dziewczyne? - pyta z nadzieja w glosie.

- Sprobuje - odpowiadam.

To jedna z wielu malych historii, ktore mozna tutaj uslyszec! Czy sa przypadkowe? Chyba nie. Na pewno daja wiele do myslenia i pozwalaja wiele rzeczy zrozumiec.

Песня Аграновича Евгения Даниловича

Хорошая песня, вот только немного грустная. Типичная тоска по родине. Мне ее прислал мой друг, а я хотела бы с вами поделиться.

*************

Я в весеннем лесу пил березовый сок...

Я в весеннем лесу пил березовый сок,

С ненаглядной певуньей в стогу ночевал,

Что имел не сберег, что любил - потерял.

Был я смел и удачлив, но счастья не знал.

И носило меня, как осенний листок.

Я менял имена, я менял города.

Надышался я пылью заморских дорог,

Где не пахнут цветы, не светила луна.

И окурки я за борт бросал в океан,

Проклинал красоту островов и морей

И бразильских болот малярийный туман,

И вино кабаков, и тоску лагерей.

Зачеркнуть бы всю жизнь да с начала начать,

Полететь к ненаглядной певунье своей.

Да вот только узнает ли родина-мать

Одного из пропащих своих сыновей?

Я в весеннем лесу пил березовый сок,

С ненаглядной певуньей в стогу ночевал,

Что имел не сберег, что любил - потерял.

Был я смел и удачлив, но счастья не знал.

Dream House

Nareszcie przeprowadzilismy sie do nowego domu. Nasz Dream house to miejsce bardzo luksusowe, jest wyposazony w mikrofalowke, nowa lodowke i pralke. Mieszkanie jest trzy pokojowe z dwoma lazienkami i balkonem dookola calej zabudowy. To jest normalny dom i nareszcie mozemy sie poczuc jak w domu. Przepraszam, ze tak sie rozpisuje i zachwycam naszym domem. Ktosby pomyslal co w tym cos nadzwyczajnego? dom jak dom. Jednak po tym jak sie mieszkalo w niebezpiecznym miejscu, z przeciekajacym kranem dachem i zoo w lozku, proste rzeczy, ktore w Europie nazywamy normalnym standartem, zaczynaja sprawiac Ci wiele radosci. Koszt jest tez niewielki jesli podzielic to na 6 osob to jest ok 7500 Rps ( co stanowi okolo 200 zl) . Nowy dom zamieszkuje Mandy, Tomi, Paula, Toby i Kaushik. Dom ma swoj styl, wymyslilismy CV nowego domu i jego wartosci, wszystko w stylu AIESEC, na scianach sa rozwieszone cytaty marzycieli, wiec nasi goscie moga zwiedzac mieskanie podazajac za trescia cytatow.

Doszlismy do wniosku, ze ten dom jest tylko dla tzw. „lansiarzy”, wiec wprowadzilismy image domu. „Be clean” jest haslem przewodnim domu, chcemy stworzyc dobra atmosfere i cieple przyjecie dla nowych praktykantow...

Parapetowa

Zaprosilismy ponad 30 znajomych, przyjaciol i wspolpracownikow. Kazdy mieszkaniec domu ugotowal danie wlasnego kraju, kupilismy wino, szampan, Tomi skusil sie na tequille. Caly piatek przygotowalismy dekoracje, jedzenie i przekaski. Mysle, ze samo przygotowanie jest interesujace, nie dosc ze integruje, mozna jeszcze sie dowiedziec wiele ciekawych historii i poznac sekrety kuchni kazdego kraju. Mielismy niezly ubaw z naszego hinduskiego przyjaciela, ktory chcial wszedzie dodac masale, aby nadac hinduski smak kazdemu daniu. Cala impreza odbywala sie na dachu naszego domu, gdzie zrobilismy grill i nawet zorganizowalismy maly przynosny basen. W kazdym razie mysl byla taka, impreza ma byc stylowa. Spiewalismy, tanczylismy, gralismy w rozne zabawy... Nigdy pewnie sie nie domyslicie, ale najbardziej stylowym prezentem byl papier toaletowy udekorowany w balony (ten gadzet toaletowy jest nieco drogi tutaj).

Praca

W piekny piatkowy poranek, kiedy siedzialam pochlonieta praca w biurze, uslyszalam glos Mareeny „Sweety ....” Kiedy weszlam do pokoju Mareena wreczyla mi piekny bukiet kwiatow. Bylam zdumiona „Od kogo?” – pomyslalam. - "Pewnie pomylka". W srodku byla karteczka z pytaniem ‘Czy moge zobaczyc Twoj piekny usmiech? ”. Mozesz, moj cichy wielbicielu.... To piekny gest, ktory sprawil mi wiele radosci... Dziekuje...

Troche przybylo pracy, rozszerzamy nasz biznes na Indie, wiec Peter udal sie w delagacje do Delhi, aby nawiazac ostateczny kontakt z potencjalnym partnerem. W tym samym czasie Unilever zamowil szkolenie. Caly program spadl na moje ramiona. Ucieszylam sie, bo to oznaczalo, ze mialam byc odpowiedzialna nie tylko za tresc szkolen, trenerow i logistyke, ale takze sprawic, aby program byl niezapomnianym pouczajacym przezyciem dla uczestnikow.

Nowe wyzwanie, nowa odpowiedzialnosc, dreszcz emocji tymbardziej, ze klient powazny – Unilever!

Udalo sie! 3 dni zapelnionej agendy w motywujace szkolenia i gry. Delegaci zadowoleni, ja zmeczona, ale szczesliwa... Cos pieknego jak widzisz rezultat swojej pracy. Udalo mi sie nawiazac kilka powaznych kontaktow np. z generalnym dyrektorem Unilever. Zobaczymy co z tej wspolpracy wyjdzie...

Przygoda tez sie nie skonczyla. Jeden z naszych pracownikow zostal zaatakowany przez weze, ktore znalazly schronienie w naszym magazynie. Zgadnijcie jakie jest najlepsze lekarstwo na jad tego gada? Otoz wrozbita w lokalnej swiatyni. Jego modlitwa pomaga na wszystko od ukaszenie, przewlekle choroby po deszcz na zamowienie. I po co nam wynalazki cywilizacji? Wystarczy zamowic modlitwe...

Zycie...

Przywyczajam sie i zakochuje sie w Sri Lance, w jej pieknych plazach, pozdrawiajacych mnie ludzi na ulicy, do goracego klimatu, do niezrozumialych zachowan. Zaczynam coraz bardziej dostrzegac mozliwosci wlasnego rozwoju. Jak zawsze zapelniam swoj czas do maksimum, zapisalam sie na silownie, ktora jest zaledwie 4 minuty od mojego nowego domu, gram z praktykantami dwa razy w tygodniu w badminton i squash. Czesto wyjezdzam w glab wyspy jak tylko mam wolna chwile, aby zwiedzac piekne zakatki tego pieknego azjatyckiego ladu. W ta niedziele bylam na matchu krykieta, wciaz nie bardzo pojmuje zasady tej gry, ale Lankijczycy maja bzika na punkcie tego sportu, wiec w ramach poznawania Sri Lanki, stwierdzilam, ze skorzystam z zaproszenia i pojade na mecz. Mysle, ze nie bede pisac na czym polega ta gra, bo nie jestem ekspertem. To dla mnie wciaz kilkanascie facetow latajcych za pilka...Zreszta jak wiekszosc sportow z pilka, pilka nozna, rugby, krykiet, koszykowka, siatkowka etc.

O krykiecie w oddzielnym poscie.

Co sie dzieje...

Moj blog stesknil sie za moimi postami, powiem szczerze, ze mam wiele do napisania, ale tak naprawde nie wiem od czego zaczac.

Moje zycie znowu sie obrocilo o 180 stopni. Musialam nieco przystopowac i pomysles w ktora strone isc dalej...

W ciagu tych dwuch tygodni, Sri Lanka nabiera swojego kolorytu, bo zblizamy sie ku sezonowi, to znaczy idzie lato. Deszcz zaczyna padac tu niespodziewanie, tak jakby otworzyla sie chmura ktos wylal wiadro wody (no moze troche wiecej), a pozniej znowu slonce...

Wiec w ciagu 10 minut mozesz byc mokry, a pozniej szybko wyschniesz...

Praca

Moja praca nabiera coraz wiekszego tempa, spotkania z klientami, programy, nowe projekty. Od listopada zapuszczamy nasz Balon, wiec przygotowuje kompanie promocyjna, kontaktuje hotele etc. Moja firma nabyla tez kilka nowych produktow teambuildingowych, co w przyszlosci pomoze nam rozbudowac oferte dla firm.

Teraz staramy sie o wielkie spotkanie wszystkich HR managerow, aby moc rozreklamowac nasz produkt. To jest praca biurowa, w miedzyczasie odbywaja sie programy... Uczestnicy naszych programow, roznia sie wiekiem i wyksztalceniem, ale najwazniejsze, ze kazdy z nich w pelni uczestniczy w tym co my mu proponujemy.

Napotykam problemy jezykowe, trudno jest podsumowac gre, gdy wszyscy mowia po sinhalezyjsku. Wiec swoje obserwacje i zachowanie grupy opieram narazie tylko i wylacznie na jezyku ciala.

Nasz ostatni program z NTB (Nations Trust Bank), byl wielka innowacja. Drugi dzien programu gralismy w paintball (czytaj painball) w dzungli. Wyobrazcie sobie dwie druzyny, maskujace sie za drzewem czy skala, niektorzy nawet robili kamuflaz z palmowych lisci. Wokol mokro, pijawki ciesza na widok twojej golej nogi.... przygoda, przygoda, jak zawsze. Co prawda ja bylam tylko sedzia, ale i nawet we mnie kilka razy trafiono, szkoda ze nie moglam sie zemscic. Nie obeszlo sie bez lokalnych styczek. Otoz miejscowi mieszkancy wioski zabronili nam jednej „potyczki”, musialam wycofac swoja grupe na pozycje wyjsciowa... Lankijczycy sa bardzo wybuchowi (mowie o mezczyznach), jezeli cos im sie nie podoba odrazu gotowi sa uderzyc i rozpoczac bojke. Powod moze byc blahy, np „nie jestes z tej wioski a kapiesz sie w”mojej” rzece lub grasz w krykiet kolo mojego drzewa” i wiele innych...

Co do jezyka, o ktorym juz wspominalam... Zaczyna mi brakowac normalnej konwersacji w jezyku polskim. Zaczynam zapominac, mieszaja mi sie slowa. Peter mi powiedzial, ze przez sen mowie po angielsku... No coz jezyk jest tak elastycznym narzedziem, jezeli sie go nie uzywa, po prostu umiera smiercia naturalna...

Wlamanie...

Nasz dom nie jest bezpiecznym miejscem zamieskania, jak juz wspominalam mamy wokol domu mala dzungle z waranami. Obok buduje sie jakis dom. Otoz pewnego dnia okazalo sie, ze ktos dostal sie do naszego domu i zgarnal gotowke i telefon. Co dziwniejsze przedostal prze okno w lazience, ktore jest bardzo male (w sumie sie nie dziwie lankijczycy czasami sa straszni mali). Tomi, ktorego pokoj znajduje sie kolo lazienki, jednej nocy slyszal jakies dziwne szmery, ale myslal, ze to jakies zwierze. Nazajutrz zobaczylismy slady brudu na scianie i i otwarte okno. Pozniej Mandy odkryla, ze ktos ukradl 100 euro ( ktore ono chowala w zabawce widocznie ktos ja obserwowal) i komorke, Tomiemu zginely 5000 Rps. Ja i Dasha nie zostalismy ofiara wlamania, gdyz zamykamy swoj pokoj na klucz. Wezwalismy policje, ktore po angieslku ani w zab, mlody chlopak, probowal zdobyc moj numer. Ja mu tlumaczylam ze nie jestem zamieszana w wlamania. Tomi mi powiedzial ze zeszlym razem, Tomi i Mandy opowiedzili mi kilka historii wlaman do Rome house. Okazalo sie, ze jest to juz czwarte wlamanie... Tego wieczoru spalismy wszyscy w jednym pokoju... Czulismy sie tak bardziej bezpiecznie.

Szukamy nowego domu.

Dwa tygodnie temu, dowiedzielismy sie, ze musimy zmnienic miejsce zamieszkania. Powod? Gadamy zbyt glosno, zwlaszcza po 22:00. Hmm moze to i lepiej... szukamy czegos lepszego bardziej luksowego, ale wciaz na nasza kieszen. Powiem szczerze, nie jest wcale tak latwo, kazdy uruchomil swoja siec znajomych... Narazie bez skutku. Wszystkie domy, ktore widzielismy nie odpowiadaly naszym standardom. Nasz standard to troche co innego, niz standard na Sri Lance. Standradem na Sri Lance, to sa sciany i dach nad glowa i mozna zyc. Dla nas standartem jest umeblowane mieszkanie z lodowka i przynajmniej pralka, najlepiej niedaleko pracy.

Problem jest z praktykantami, nie kazdego stac na cos lepszego. Na przyklad Toby z Nigerii nie moze sobie pozwolic na wyzsze standartdy, chociaz bardzo by chcial...

Dzisiaj idziemy zobaczyc kolejne mieszkanie. Moze tym razem sie uda, zwazajac na fakt ze miesiac juz sie konczy.

Sport

Cody nasz dobry znajomy, a wlasciwie moj dobry znajomy, zaproponowal nam gre w badminton. Pomyslalam wtedy, ze to taka niewinna gra. Zwlaszcza ze czesto gralam z tata na podworku naszego domu. Okazalo sie, ze jest to profesjonalny badminton w zamknietym pomieszczeniu. Nauczylam sie zasad gry single i w czworke. Teraz musze nauczyc sie smashed hits i bede perfekcyjnym graczem, podobno niezle mi idzie...Moze dlatego, bo mam dobrego nauczycielaJ

Na poczatku gralismy we trojke, ale teraz do nas dolaczyli pozostali, wiec przybywamy na kort pokazna grupa w 10 osob.

Gra jest wciagajaca i zabawna, kazdy ma inny poziom zaawansowania, ale i tak dobrze sie bawimy.

Wiec badminton nieco zastepuje mi moje tance, co prawda to nie to samo, ale zawsze jakis ruch...

Wniosek: Musze zaczac pisac na biezaco, bo pozniej wychodza takie dlugie posty ( w skrocie)...

p.s w moim albumie pojawilo sie kilka nowych zdjec

Perahera festival

Before coming to Sri Lanka I've already heard a lot about Perahera festival. It turned out that there are plenty Peraheras during the year, however the Kandy Perahera is the most fabulous and significant one.

So what does it mean Perahera? This Sinhalese word means Procession or more precisely Holy Procession. It is quite evident that Perahera originated in India and continued throughout in Sri Lanka in the month of Esala (July/August) with royal patronage and intense religious fervor. These annual celebrations of Sacred Tooth of Buddha is to invoke blessings of the gods to give the farmers rain to cultivate their crops. Basically, this ritual is performed by carrying the sacred tooth relic of the Buddha through the city streets which is done with great ceremony. However, this event is not only a religious ritual but also a folk festival which provides an occasion for local artistes and the multi-racial populace to exhibit their reverence and devotion to the enlightened one - the Buddha and to Gods and Goddesses. (I know that there is couple of them, unfortunately I am bad with the names).

The phenomenal thing about the Perahera is not procession as such, but all framing – colourful costumes of Kandyan dancers, hundred elephants with the custodians and other officials dressed in the traditional Sinhalese attire, music and beating of at least three types of drums and the sound of blowing conch shells and whip cracking, which increases your excitement. During this astonishing event I felt like to be taken back in time machine.

This is one side of Perahera, the other one is the security issue. There were few check points, every white person of course was looking suspicious for military service. The police officers on duty had to make a great effort continuously to control the big crowd. It was a huge task indeed. Even “people traffic” needed to be controlled, because Sri Lankan were not able to walk just on the one side and give a room for the others. People during whole Perahera route were sitting on polythene sheets, which you can buy for 20 RS each. Mandy was real smart as she took garbage bags, so during procession we were sitting on them or staying on them. Every 30 minutes the police enforce you to sit, so you can not stand just sit being squeezed by the crowd which is pushing you from all sides. Again, I stepped out from my comfort zone and decreased my “cultural distance”.

Again, Sri Lanka surprised me with all cobra, mask and poya dances. I was amazed by all Kandyan dancing steps and the way of movement in particular dance. Maybe I will try to learn some steps, why not?:)

p.s You can find separate album with pictures from Perahera festival

Haputale

* I find that I am smiling a lot as the warmth of the people around me infuses me with well-being. Their life style and attitude is unbelievable sanguine. I must confess that I grew up in environment of more sad, unsatisfied people, moaning all the time. Sri Lankan people are not such type at all. It is not only one observation… to be continued*

Finally I’ve got weekend off, so spontaneously Mandy (Germany) and I decided to go to the Hill Country (area of green and lush as well as entire region is carpeted with the glowing tea plantations) and then make for Perahera festival.

HAPUTALE (first destination)

Haputale is Tamil and Muslim village, perched at the southern edge of Hill Country. As a lot of places in this area, there are plenty of tea estates and the old plantation bungalows.

It is about 7 hours by bus from Colombo. So we reached our destination at midnight and caught tuktuk to the guest house. The guest house was terrific, located in the top of the hill with wonderful view of mountains chain. The accommodation is not expensive as the average price is 1000 Rs per night. So you can live even in four people in double room and divide the costs. After breakfast (toasts with applewood jam) we made our way towards Dambatenne Tea Factory, built in 1890 by Sir Thomas Lipton (who doesn’t know Lipton tea?). Due to the rain we had exclusive tour around the factory. The manager explained us the entire process of tea production.

On the average day a tea picker can bring around 15 kg (20 kg in season) of tea leaves and earn around 150 Rs=1.3$. The leaves then go through the process of drying, rolling, chopping
and sieving before being graded.

It was explained to us that during sieving (in 125C) the whole dust (tea remains) is collected and sold as Sri Lankan tea (good to know what I drink everyday).

Finally I know how to make real tea. Here is the recipe how to make fine cup of tea:

• Use fresh spring water to boil until bubbling
• Use 1 teaspoon per cup in the porcelain teapot
• Pour boiling water in a teapot stir gently and brew between 2-3 minutes with lid closed
• Strain and remove infused leaf from teapot
• Serve hot

Lipton Seat

Sunday we spent on hiking through tea plantations to the lookout. On the top we found breathtaking views and picturesque “tea surroundings”. It is thought that Lipton Seat lookout rivals the view from World’s End.

See pictures below:

p.s about Perahera festival in next post...

о том, о сем...

Виза. Кажется что трудного, написал заявку, заплатил и получил свой пасспорт. Жизнь была бы на много проще если бы так было. Но а зачем нам простая жизнь, давайте ее сделаем посложнее. Сначало надо поговорить с представителями власти , которые бурно обсуждают студент ты или нет, наконeц-то кто-то придумывает спросить главного инспектора. Тот потверждает, что я фактически студент и тут же произносятся волшебные слова – « подожтите минуточку» и я усаживаюсь в зале ожидания . Заинтересованные цветом кожи «сосидящие» спрашивают «откуда я и что тут собственно делаю?» С этого начинается разговор, точнее монолог о том, что Шри-Ланка совсем неплохое место для житья. Я отвечаю, что мне здесь нравится. Это их не удовлетворяют и они продолжают меня убеждать.

К сожалению, моему терпению приходит конец – минута превращается в два часа и я начинаю задумываться, почему простая печать занимает столько времени?

«Тут вообще не ценят времени» - говорит одна из моих собеседниц. Ценят или нет, но точно понимают и воспринимают время по другому. Все очень спонтанно без какого-либо плана, так на «авось».

Несколько строчек для себя.

Люди выходя за пределы своего привычного мира, когда все предрассудки остаются позади, испытывают тягу к новым острым ощущениям.

Что такое, в конце-концов, счастье?

Любовь, отвечают мне. Но любовь не приносит и никогда не приносила счастья. Скорее наоборот: любовь это тоска и смятение, поединок, это ночи без сна, когда терзаешься вопросом правильно ли ты поступаешь.

Ну хорошо, не любовь. Мир. Но если мы взглянем на него, то увидим, что он никогда не прибывает в покое. Зима воюет с летом, солнцу никогда не встретиться с луной, тигр преследует человека, который боится собаки, которая преследует кота, котороый преследует мышь, которая пугает человека.
Деньги приносят счастье. Очень хорошо: все у кого достаточно денег, чтобы обеспечить себе высочайший уровень жизни, могут больше не работать. Однако они работают, работают лихорадочно, словно бояться потерять все. Деньги приносят... нет не счастье, а деньги.

Все что нас окружает это не счастье, а желание. А в желании всегда есть некая неполнота. Ибо исполняясь оно перестает быть желанием.

Krokodyle, Kolombo i wiza

W ostatni weekend prowadziliśmy program dla ambasady US. W pierwszy dzien były kajaki. Otoz bylam jedyna kobieta, która przez 6 godzin płynęła sama na kajaku, bo okazalo się, ze wiekszosc albo nie umie pływać albo nigdy na oczy nie widzialo wiosla (czyzbym była na wyspie?). Szybko zostalam instruktorem i ratownikiem w jednej osobie.

Rzeka była dosc spokojna, tylko miejscami pojawial się szybszy nurt i skaly. Po drodze było wiele zbieraczy zlota ( w tej czesci Sri Lanki wiekszosc wiosek zyje ze zbierania zlota ). Widziałam dziwne konstrukcje, które przypominaly pompy, wszystko recznie zrobione i prowizorycznie trzymane na drutach.

Oczywiście biala kobieta na kajaku wywolala sensacje wśród mieszkańców, którzy gromadzili się na brzegu rzeki, aby mnie pozdrowic. Wszyscy nieśmiało się uśmiechali, gdy machałam im w odpowiedzi. Oni cos pospiesznie mowili i się smiali. Zapytałam jednego uczestnika co oni mowia. On na to ze smieja się, ze jestem taka biala i ladna w sam raz na pożywienie dla krokodyli. No coz atrakcji nigdy za wiele, na szczescie widziałam tylko malpy i papugi, rzeka była chyba za plytka dla wspomnianych gadow.

Po programie nareszcie mialam wolny dzien i mogłam pozwiedzac nieco Kolombo. Wow, to miasto jest bardzo ladne, to znaczy jak wczesniej wspominałam, miasto pelno kontrastow, ale w zyciu się nie domyślisz, ze ma az tyle sprzeczności w jednym miejscu. Ja mieszkam w malo zamożnej dzielnicy, gdzie bieda styka się z zamożnością, kanaly sa pelne smieci, jest duzo prymitywnych domkow, ludzie myja, gotuja i piora na ulicy, ale wystarczy przyjechac się do Cynamonowych Ogrodow (jedna z dzielnic Kolombo) i masz wrazenie, ze przenosisz się do innej rzeczywistości. Jest to zielona czesc miasta, w pelni europejska, z wieloma willami. Piekne zielone aleje i sliczny plac niepodległości, który mi przypomina nowosybirski pomnik zwycięstwa, co prawda brakuje Lenina, ale zamiast tej nieodrebnej czesci, sa wielkie stwory (pol lew, pol człowiek). Dzielnica Cynamonowych Ogrodow to jest skupisko wszelkich ambasad, instytucji państwowych i znaczących organizacji pozarządowych.

Korzystając z dnia wolnego, udalam się na calodzienna wycieczke z mapa w reku. Musiałam wreszcie nabyc kilka podstawowych rzeczy, niezbędnych mi do codziennego zycia. No coz w uzycie poszedł sinahalezyjski angielski i body language. Przeskakując z autobusu do autobusu, udalo mi się dotrzec do centrum handlowego, które jest powszechnie nazywane MC (Majestic City). Na szczescie wszelkie wazne miejsca były starannie zaznaczone na mapie przez poprzednich praktykantow, wiec mogłam latwo się zorientowac co gdzie i jak mam znaleźć.

Nastepny dzien spędziłam w urzedzie emigracyjnym, aby w koncu osobiście się przekonac jak odbywa się proces wizowy na Sri Lance. Otoz, ja bylam bardzo pocieszona faktem, ze nie musze z ubiegac się o wize w Polsce. Wystarczy było kupic bilet lotniczy, po czym po przebyciu na wyspe, otrzymac miesięczna wize turystyczna i przynajmniej na miesiąc zapomniec o wszelkich formalnościach.

Ale czas przyszedł i na mnie i musiałam stawic czolo urzędniczym instytucjom Sri Lanki. Samo Biuro do spraw emigracji i migracji jest podzielone na dwie czesci, jedna jest przeznaczona dla obywateli Sri Lanki, druga dla cudzoziemcow. Żeby trafic do interesującej Cie czesci, trzeba przejsc przez trzy bramki i pozniej trafic do bardzo dobrze schłodzonego pomieszczenia, gdzie jest zaledwie kilka cudzoziemcow ubiegających się o wize, ale za to cala masa urzędników. No coz okazalo się, ze sprawa nie jest prosta, po wypelnieniu aplikacji, trzeba cierpliwie stac kolo okienka, wówczas uprzejmy pan, który po angielsku wie tylko jak powiedziec „madame” kieruje mnie do pokoju numer 3, w pokoju numer trzy dowiaduje się, ze potrzebuje listu polecającego z ministerstwa spraw zagranicznych Sri Lanki. To mnie sprowadzilo nieco na ziemie, bo ani takiego listu nie mialam, ani nie wiedziałam, ze powinnam go mieć. Mój towarzysz, VP ER z AIESEC, wyciąga jakis pomięty papierek i wrecza go przedstawicielowi władzy, to jednak go nie zadowola, wiec on nas odsyla do pokoju numer jeden. W pokoju 1, nie ma nikogo, wiec wracamy do naszego okienka. Urzednik po uprzednim sprawdzeniu papierku odsyla nas do okienka „student” . Urzednik z okienka „student” probuje wyjaśnić z nami czy ja tutaj studiuje i co to jest właściwie AIESEC. Po wysłuchaniu mojego wyjasnienia, „student” -urzednik udaje się na dluga rozmowe do urzednika z okienka „NGO”. Tutaj trzeba było się uzbroic w szate cierpliwości, tak jak uczy sama SRI Lanka, cierpliwosc jest tutaj najwyzsza cnota.

W koncu udalo się im ustalic „moja tożsamość” i zostalam przydzielona do NGO. Dostalam swistek papieru z data, mam się stawic za cztery dni po odbior paszportu. Urzednik był tak rozkojarzony, ze nie powiedział mi o zaplacie i bylby zapomniał o zdjęciach do aplikacji. Zobaczymy czy dostane swój paszport w całości we wtorek.

Wieczorem, kolejna porcja lekcji sinhalejzyskiego przyniosła nam nieoczekiwana odkryciaJ

I zamiast sinhalezyjskiego dowiedziałam się pare zwrotow po finsku. No coz jezykow nigdy za wiele…

Minä rakastan sinua (bardzo romantycznie, nieprawdaz?)

ежедневная жизнь

Расскажу я вам, как выглядит ежедневный день стажора на этом тропикальном острове. Впечатлений полно, но самое главное впечатление что ты белый и как ни странно просто не подходишь к локальной среде. А естественно почему? Вроде у тебя две ноги, вроде волосы на голове все на месте, но все равно не так как ты привык - ты здесь не такой. Поэтому возбуждаешь интерес, все на тебя смотрят и то напрямую. Сначала это мешает, потом начинаешь привыкать к своей особенности, иногда это приносит странное чувство гордости за свою рассу.
Каждый день я встречаюсь с такими упорными взглядами в автобусе.

Еда...

На Шри-Ланке кто-то, когда-то просто не услышал или просто не понял и поэтому всякие бары, забегаловки, «пельменные» (об этих последних я могу только помечтать) называют гостиницей или иначе Hotel. Появляется простое впечатление, что на этом острове полно гостиниц и ни одного ресторана, потому что эти странные надписи появляются везде, где только не оглянешься.
Питаемся мы по студенчески, то есть никто не готовит, все покупает еду в местных барах. Можно попробывать котту – я бы сравнила это с мясорубкой то есть кладешь все что есть на сковородку и быстренько режешь это большими ножами. В основном блюда состоят из риса и окорочков, все очень хорошо поперчено чилийским перцом (это красный острый перец). Почему покупать лучше, чем приготовлять еду?
Да все потому, что, во-первых, после целого дня работы ты чувствуешь себя уставшим, во- вторых кухня по-моему сделана как добавочная комната, но точна не как комната для приготовления обеда. В третьих, такое удовольствие на много дешевле.

Жилье...

Наш домик выглядит снаружи очень дружелюбно, внутри зато вместе с нами живут не только домашние ящерицы, но естественно каждая разновидность муравьев, паучков и жучков. Все наши домашние животные живут в симбиозе с жильцами. В домике три спальни, две кухни, салон и два туалета. Условия типично студенческие, только элементарные придметы быта, подушек конечно не хватает. Мальчики у нас спят на матрасах, у девочек свои кровати. Когда моешься под душем, люботные обьезьянки заглядывают в окно. Так что даже в центре города можешь иметь впечатление, что ты в середине джунгли.

Покупки...

Пока я еще не знаю где хорошие места для покупок. Есть несколько современных универмагов, очень красиво оранжированых в центре города. В основном везде маленькие базарчики, где можно купить все, но надо уметь торговаться. Потому что цен вообще нет, поэтому спрашивая ты не знаешь какова первичная цена, но точно ожидаешь, что для тебя она будет в три раза увеличина. Вот например в последние воскресение когда мы были на джазовом концерте, каждый заплатил по-разному и отчего этого зависит никто не знает? Цена билета, например, в зоопарк для иностранцев стоит в 10 раза дороже, чеми для местных жителей. Да так что надо присабливаться быстренько к месным условиям иначе жизнь на Шри- Ланке будет очень дорогая.

p.s каждый день все тяжелее и тяжелее писать на своем родном языке, я буду стараться не забывать...

Pierwszy krok w glab wyspy

Sri Lanka pachnie... kadzidlami, herbata, owocami, przyprawami... wszystko ma swoj smak, kolor, dzwiek...

Gdy opuscilam „mury” Kolombo, nareszcie zobaczylam prawdziwa wyspe z jej pieknymi plazami, starozytnymi miastami, lasami palm. Sri Lanka, ktora z perspektywy Kolombo juz wowcas wydawala sie kolorowa teraz nabrala jeszcze wiekszych odcieni.

Pojechalismy na weekendowa wycieczke w 8 osob do Kalawewa (aby poogladac dzikie slonie), a pozniej do Polunaruwa – drugiej starozytnej stolicy Sri Lanki. Cala wycieczke zaplanowal dla nas Kotty, przyjaciel wszystkich praktykantow Sri Lanki. Plan byl taki- piknik nad pieknym jeziorem wraz z prawdziwym lankijskim obiadem. Pozniej ogladanie wodopoju sloni. Drugi dzien – Polunuruwa i jej piekne zakatki.

Piknik byl rewalcyjny po raz pierwszy zetknelam sie z przyroda Sri Lanki, po raz pierwszy zobaczylam dzungle, po raz pierwszy kapalam sie w lankijskim jeziorze.

Niestety nie udalo sie nam zobaczyc sloni, ktore podobno przychodza ok 18, zeby napic sie wody. Slady tych zwierzat mozna bylo zobaczyc prawie wszedzie od polamanych zarosli (tak jakby ktos chcial przetorowac sobie droge) po niezliczona ilosc fekalii.

Pozniej ognisko i wieczor zwierzen. Wtedy sie dowiedzialam jakie maja podejscie do zwiazkow damsko-meskich Chinczycy, Dunczycy, Anglicy, Lankijczycy. Kazdy ma odmienny poglad i te same sprawy postrzega calkowicie z innej perspektywy ( ale o tym wiecej w oddzielnym poscie)

Drugi dzien: podroz do Polunnaruwa – nareszcie zobaczylismy slonia ( niestety nie byl dziki). Otoz dlaczego Polunaruwa jest taka wazna w historii wyspy? Polunnaruwa zostala druga stolica Sri Lanki wowczas, gdy dynastia krolow Chola ( z polnocnych Indii) dokonala inwazji i zajela owczesna stolice Arundhapura. Aby zaznaczyc sie w historii najezdzcy przyniesli stolice do Polunnaruwa, by uchronic sie od atakow ze strony Krolestwa Sinhala. Niestety to posuniecie nie bylo najszczesliwsze, bo juz w 1070 miasto zostalo zaatakowane przez Vijayabahu 1. Nowy wladca doszedl do wniosku, ze Polunaruwa jest o wiele bezpieczniejszym miastem, niz poprzednia stolica, stad tez jako piewszy zaczal rozbudowe nowego „krolewskiego schronienia”. On i jego nastepcy przyczynili sie do tego, ze w Polunnuruwa pojawily sie wielkie swiatynie, palace, parki i ogrody.

Co ciekawe, miasto posiada sztuczne jezioro i kilka kanalow, ktore je zasila. Te kanaly staly sie dla mieszkancow tego miasta swoista laznia. Dzien kapieli – niedziela. Tlumy Lankijczykow pierze, kapie sie i bawi w tym samym zbiorniku wodnym. Nikt tu za bardzo nie przejmuje sie higiena i chorobami, wszystko zgodnie z natura...

Krolewskie miasto jest tez pelno ciekawskich malp, ktore ktore roszcza sobie prawa do starozytnych ruin. Zastanawiam sie co ich tak przyciaga w takie miejsca?

Wrocilismy do domu grubo po polnocy, zmeczeni, ale szczesliwi, bo to byl weekend pelen nowych wrazen...

Praca...

Otoz moja praca ma bardzo rozbudowane obowiazki: Okazalo sie na miejscu, ze bede „prawa reka” mojego szefa. Czyli mam go w pelni zastepowac w kazdej sytuacji. W tej chwili czuje sie wspolodpowiedzialna za to co sie dzieje w firmie. Moim glownym zadaniem jest opracowywanie programu pocznajac od czesci merytorycznej (czyli np.agende) po jej logistyczna czesc. W przyszlosci bede tez przygowywac oferty, spotykac z klientami i ustalac dokladny program wg zyczenia klienta. Prowadzimy tez roznego rodzaju aktywnosci od balooningu po jazdy na rowerze. Mozecie poogladac zdjecia na stronie firme www.ad-asia.com

Wszystkie programy (tak nazywane sa konferencje dwu, trzy dniowe) – odbywaja sie zazwycaj w hotelach o wysokim standarcie. Oczywiscie hotel zapewnia wszystkie dogodnosci, my przywozimy wszystkie niezbedne materialy dla programu. Sama agenda i program nieco sie rozni od typowych konferencji AIESECowych, gdzyz sa to ludzie duzo starsi, wiekszosc z nich piastuje wysokie stanowiska w firmie, a przyjezdzaja, zeby sie zintegrowac, bo np zaczynaja nowy wspolny projekt. Naszym glownym zadaniem jest zmotywowac ludzi do wspolnej pracy, zintegrowac i nauczyc pracowac w zespole. Wsrod naszych stalych klientow sa m.in: Nestle, Toyota, HSBC, Ambasada USA, Telekomunikacja, lokalne banki NTB i Ceylinco Bank.

Mam juz plan na trzy miesiace i juz wiem, ze prawie wszystkie weekendy mam zajete. Troche szkoda, bo wszyscy praktykanci wyjezdzaja wspolnie na wycieczki, w ktorych ja nie bede mogla wziac udzialu

Moj szef Peter Stewart pochodzi z Australii – 10 lat mieszkal w Nepalu, gdzie sie ozenil i przeniosl sie 5 lat temu na Sri Lanke. Ma dwojke dzieci, ktorych uwielbia. Jest bardzo otwarta osoba, lubie pozartowac, ale tez tez ciezko pracuje. To nie jest jego pierwszy wlasny biznes. Wczesniej prowadzil podobna firme w Nepalu, ale niestety konkurencja nie dala mu spokoju, wiec zmienil lokalizacje. Dosc dobrze mu sie powodzi, ma wielki dom, trzy samochody, swoj maly statek, kilka nieruchomosci.

Moj pierwszy program...

Prowadzilismy szkolenia dla firmy Nestle, ktora zaczyna nowy projekt GLOBE. Caly zespol, ktory przyjechal do Kandalama (najlepszy hotel na Sri Lance), jest bardzo miedzynarodowy – Bangladesz, Indie, Filipiny i Australia. Zauwazylam, ze ludzie sa bardzo otwarci, bardzo szybko sie integruja, nie maja zadnych oporow w nawizywaniu kontaktow. Poznalam dosc ciekawe osobosci np Jennifer z Autralii, ktora rowniez byla w AIESEC, mowi ze odkad zaczela pracowac, zmnieniala miejsce pobytu wiele razy w tym m.in pracowala na projekcie w Chinach, Wietnamie i Korei, a teraz zawitala na Sri Lanka. Pytala mnie o sytuacje polityczna, bo troche obawia sie zamachow... zapewnilam ja, ze narazie jest spokojnie...

Caly program byl oparty na ksiazce Kena Blanchard’a „High Five”. Pomiedzy analiza poszcegolnych rodzialow wlaczylismy rozne gry, case’y, ktore mialy sklonic do refleksji wszystkich uczestnikow. Wieczorem oczywiscie relax, pozna kolacja i coctail party czyli inaczej imprezka z whisky na czele. Niektorzy nawet wymyslili, ze jutro bedzie najlepszy dzien, bo bede mieli okazje rzucic mnie do basenu. Po programie owacje na stojaco i wiele pozytywnych ewaluacji. Najwiekszy problem oczywiscie stanowi moje imie, wiec wszyscy je uptoszczaja do sweety. W drodze powrotnej smialismy sie z niektorych okreslen Swiet, Swetlana, Svetkey lub poprostu Polish beauty.

Wrocilam do domu poznym wieczorem i nastepny dzien, szkolenie dla NTB (National Trade Bank). Tutaj bylo wiecej cwiczen sportowych, w tym narty wodne lub kajaki. Odkrylam, ze Lankijczycy w ogole nie potrafia grac w siatke, jedyny sport jaki uwazaja za najlepszy jest Krykiet (ktorego ja nie rozumiem).

Dzisiaj robilam podsuwmowanie wszystkich programow, bo jutro spotykamy sie z HR managerem Nestle

p.s w nastepnym poscie moja pierwsza wycieczka w glab wyspy ...

Pierwsze dni...

Ten kraj jest niesamowity, a jego niezwykłość pewnie polega na odmienności. Ludzie tutaj zyja wraz z flora i fauna nie naruszajac jej struktury, ale niestety zanieczyszczając środowisko. Lankijczycy nie dbaja o specjalne miejsce, tylko smiecie trafia prosto do wody lub kanalu. Kanalizacja jest tutaj otwarta i biegnie wzdłuż kazdej ulicy, widok dosc nieprzyjemny, ale da się przyzwyczaic. Wiekszosc budynkow wyglada jak slumsy, ludzie zyja wielkimi rodzinami na stosunkowo niewielkiej powierzchni. Z tego co zdazylam zaobserwowac najladniejsze i najbardziej nowoczesne to sa banki, szpitale i centra handlowe, reszta albo się buduje albo się rozwala.

Tak jak ludzie zyja w zgodzie z przyroda starając się nie naruszac jej struktury, tak rowniez nadaja w tym samym tonie. Ptaki tutaj wydzieraja się od 6 rano, zwiastujac nadchodzacy dzien, wszystko w zaroslach burczy, szumi, cwierka. Wychodząc na ulice jest to samo, potworny dźwięk klaksonow. Czasami się wydaje ze klakson jest bardzie przydatny w jezdzeniu niż hamulec, bo kierowcy nie hamuja tylko trabia. Przy tym dochodzi dzwiek modlitwy przy każdej „kapliczce buddy”, nawoływanie tragarzy i wiele innych dźwięków, to wszystko się laczy w jeden wielki szum, który nie przeszkadza miejscowym, ale razi nowoprzybylych.

Najtrudniejsze jednak dla Europejczyka jest orientacja, nie ma zadnego punktu zaczepienia. Nawet jeżeli masz mape to umietnosc znalezienie nazwy ulicy jest potrzebna. Pozatym Kolombo dzieli sie na dzielnicy i te nazwy sa najbardziej potrzebne, żeby np. podrozowac miejskim autobusem.Narazie najwieksza trudność sprawia mi zapamiętanie wszystkich potrzebnych nazw w tym imiona moich nowych znajomych:)

W pierwszy dzien po przylocie na miejsce wraz z calym gangiem (AIESEC gang) pojechaliśmy do domu (Rome House), aby się rozpakowac i nieco sie oswiezyc.

Po drodze AIESECowcy uczyli Chińczyków chinskich liczb, co było przezabawne, bo Chińczycy wszystko biora na powaznie, a ich lankijscy przyjaciele mieli z tego niezly ubaw. Mój domek znajduje się w cichym miejcu ( ciche to zle slowo), wśród palm i zarosli, zaraz obok stoi MC House, gdzie tymczasowo nocuja praktykanci. W domku mieszka 6 praktykantow: Nial –UK, Gaya – Netherlands, Tomi – Finland, Mandy- Germany, Dasha- Lithuania i jaJ, Dziele pokoj z Dasha, która jest bardzo sympatyczna i jest tutaj seniorem jeżeli chodzi o długość praktyki, bo ok. 2 lat - szczesliwie zakochana i narazie nie zamierza opuszczac wyspe.

Ishan zaprosil nas czyli mnie, Andy i Sharon (praktykanci z Chin) na prawdziwy lankijski obiad, przygotowany przez jego mame. Pierwsza mysl pewnie będzie ostre – jak się okazalo było, ze jak nalozy sie wiecej ryzu, to smak sotrpsci (można przezyc) popijac duza ilością wody. ( o samym jedzeniu w odzielnym poscie).

Po obiedzie male zwiedzania miasta, to znaczy zobaczyliśmy największe centrum handlowe i ocean, który jest imponuje swoja wielkością, jest w nim jakas sila. Wielkie fale, które wydaja się grozne i się nie dziwie się teraz, ze mogą być śmiercionośne.

Po powrocie poznalam wszystkich mieszkańców mojego domku,wszyscy na mnie czekali jak na "zbawienie" z europejskiego ladu. Oczywiście w pierwszy wieczor, nie zostalo nic po żubrówce, serze i kiełbasie. Wszyscy się zachwycali smakiem, bo się stęsknili za „normalnym” jedzeniem. Wśród praktykantow czuje się swoista wiez, wszystkich laczy wyspa, praktyka i ten sam kolor skory.

Podroz

Nie wszyscy pewnie wiedza, ale do Sri Lanki nie da się dolecieć bezposrednio z Warszawy. Okecie obsluguje tylko najbliższe polaczenia ze Wschodem i Zachodem. Do Sri Lanki można trafic na wiele sposób najczesciej leci się przez Dubaj.

Moja trasa Warszawa-Frankfurt-Dubaj-Kolombo przebigal dosc spokojnie jedynie we Frankfurcie przy checz in pracownica miala wątpliwości czy mnie puścić czy nie, ale szybko zrezygnowala z tego pomyslu. Dwie przysiadki po drodze. Kochani chciałam opowiedziec wam o liniach lotniczych Emiraty. Ja cenie sobie komfort, ale tutaj w samolotach całkowity luksus. Leciałam wielkim samolotem (boeing), gdzie wyposażenie jest już zazwyczaj standardem na tej trasie. Otoz samolot jest wyposażony w dwa przedzialy biznes klasy i trzy przedzialy klasy ekonomicznej, na pokladzie może się znaleźć ok. 300 osob. Przy każdym siedzeniu pasażer ma do dyspozycji telewizorek z pilotem wraz ze słuchawkami. Dla wygody podrozy otrzymuje również, poduszke i kocykJ

Takie urzadzenie elektroniczne niestety wciąga: radio, muzyka (ok. 800 utworow), 150 najnowszych filmow plus telewizja. Samolot jest wyposażony w kamere, za pomoca której ci którzy nie siedza kolo okna moga śledzić przelot samolotu z wysokości ptaka. Cala trasa jest pokazana na mapie, gdzie sa rozpisane parametry, to znaczy ile mil zostalo, z jaka prędkością się poruszamy i szacowany czas przylotu na miejce. Te informacje sa pokazywane w dwoch jezykach angielskim i arabskim. Dodatkowo można sprawdzic loty do nastepnego miejsca wraz z bramka, co ulatwia orientacje po przebyciu na lotnisko. Można sobie wyobrazic, ze jak zobaczyłam te nowe wynalazki cywilizacji, to oczywiście od razu zapomniałam o zmeczeniu i nadrobiłam wszystkie swoje zaległości kinowe. No i przepyszne jedzonko, baranina z ziemiaczkami, oczywiście nieograniczona ilości drinkow w tym biale, czerwone wino, dzin, whisky. O tym co będzie dzisiaj na obiad można znaleźć w menu rozdawane przez stewardesy. Moja pierwsza styczność z krajem arabskim nastąpiła w Dubaju. Po wyjsciu z samolotu buchnąło wielkim goracem ( parem jak kolwiek można nazwac goraca pogode bez wiatru) , jak nas poinformowali jest ok. 50 stopni C, na szczescie wszystkie pojazdy , jak i samo lotnisko jest dobrze klimatyzowane. Tutaj chciałabym się nieco zatrzymac i opowiedziec o samym lotnisku, a właściwie o czesci transferowej, na której to spędziłam 3 godziny. Same lotnisko jest bardzo kolorowe, ale nie chodzi mi tylko o wystroj i dekoracje ( wielkie palmy), tylko o ludzi, którzy czekaja tutaj na swój samolot. Po raz pierwszy zobaczylam tutaj jak się traktuje kobiety w swiecie azjatyckim. Najczesciej mężczyźni byli w stanie pozwolic sobie na dwie zony, co jest powiem calkiem niezle i sprytne. Bo jedna jest stara (pewnie ta pierwsza), a druga mloda. Mezowie zazwyczaj siedzieli na krzesełkach a kolo ich nog koczowaly kobiety.Odrazu odczulam, ze wyższość mężczyzn nad kobietami. No i nareszcie mój samolot tej samej wysokiej klasy z przepysznym sniadaniem wyruszyl przez morze arabskie. Niestety lot się opóźnił o jedna godzine, ale moi wytrwali lankijscy przyjaciele czekali cierpliwie. Przywitalo mnie piec osob– wesole towarzystwo, cala droge pokazywalo nam rozne sztuczki. Na Sri Lance jest teraz zima, wiec jest caly czas pochmurno i parno. O samej Sri Lance w nastepnym poscie.

p.s niedlugo tez pojawia sie zdjecia...